Als iemand een groot verlies lijdt, wil je niets liever dan diegene troosten. De grootste fout die je kunt maken is niets doen.
Rouwverwerking is een pittig onderwerp, maar heeft alles te maken met liefde. Het “houden van” verdwijnt niet als je iemand verliest, de relatie komt in een nieuwe fase. Daarom is het niet handig om te praten over afsluiten, of een plekje geven, wat je vaak hoort.
Rouw verandert en meestal zie je dat de pijn geleidelijk minder wordt en op den duur verandert in weemoed en dankbaarheid. Het is heel menselijk als je de ene keer wel over je verdriet wilt praten, en de andere keer niet. Het beste kan je aan de rouwende vragen waar die behoefte aan heeft.
Weet je even niet wat te zeggen geef dan het kostbaarste wat je hebt: jouw tijd. Dan troost je pas echt. Die extra tijd die je hebt gebruik je door te luisteren, er te zijn voor die ander, te helpen, iets te geven, een knuffel of hand vasthouden.
Franciscus van Assisi vatte het mooi samen in een gebed: “Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen, geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen, en geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien”.
Inzender bekend bij redactie.
oog tekening door Ria de Schutter
